بغض ممتد

علیرضا رحمانی ///  تنها یک سوم عمرم را پشت سر گذاشته ام و تازه بچه دیروز مرد امروز شده است . خیلی زمان نمیگذرد که کلاسهای مقدماتی تجربه زندگی و رسم روزگار را تمام کرده ام . سالهای سال فرصت و شانس پیش روی من است اما چرا هیچ کدام را نیمبینم؟چرا همیشه آخر مسیر افکارم بن بست است و ناامیدی همدم عقلم شده است؟